Ένας γνωστός Αμερικανός σύμβουλος επιχειρήσεων, πέρασε τυχαία κατά την περίοδο των διακοπών του από ένα ψαροχώρι του Μεξικού. Περπατώντας στην αποβάθρα του λιμανιού συναντά έναν ψαρά ο οποίος μόλις είχε με τη βάρκα του από τη θάλασσα.
Ρίχνει μια ματιά μέσα στην βάρκα και βλέπει έκπληκτος πως ο ψαράς είχε πιάσει έξι επτά μεγάλους κιτρινόπτερους τόνους.
“Καλημέρα! Συγχαρητήρια για την ψαριά σου” φώναξε με
“Καλημέρα. Ευχαριστώ πολύ” απάντησε ο ψαράς με καλοσυνάτη και ήρεμη φωνή. Σταμάτησε να δουλεύει και σήκωσε το κεφάλι προσπαθώντας να δει με ποιον μιλάει.
“Πόση ώρα έκανες για να τα ψαρέψεις αυτά;” ρώτησε ο σύμβουλος επιχειρήσεων.
“Λίγα λεπτά” απάντησε ο ψαράς.
Ο σύμβουλος ενθουσιάστηκε από την απάντηση.
“Και γιατί δεν έμεινες περισσότερο για να πιάσεις άλλα ψάρια;”
“Έχω αρκετά για να καλύψω τις άμεσες ανάγκες της οικογένειας μου” είπε χωρίς πολλή σκέψη ο ψαράς.
“Και τι κάνεις τον υπόλοιπο χρόνο που σου μένει όταν δεν ψαρεύεις;”
“Παίζω με τα παιδιά μου, περνάω χρόνο με την γυναίκα μου, πηγαίνω βόλτα στο χωριό κάθε απόγευμα, πίνω κρασί και παίζω κιθάρα στην ταβέρνα με τους φίλους μου. Μετά κοιμάμαι αργά για να ξυπνήσω το πρωί και να πάω για ψάρεμα”.
Ο σύμβουλος τον κοίταξε σαν να του φάνηκαν περίεργα αυτά που άκουγε.
“Κοίτα, έχω MBA από το Harvard και θα μπορούσα να σε βοηθήσω αν θέλεις”.
“Δηλαδή;” ρώτησε ο ψαράς.
“Αν περνάς περισσότερο χρόνο στο ψάρεμα, θα μπορούσες να αγοράσεις μεγαλύτερη βάρκα”.
“Και μετά;” απόρησε ο ψαράς.
“Μετά θα βγάζεις περισσότερα ψάρια και πιο εύκολα και θα αγοράσεις, περισσότερα σκάφη, φτάνοντας μια μέρα να έχεις ολόκληρο στόλο”.
“Και μετά;”
“Μετά θα μπορείς να παρακάμψεις τον μεσάζοντα και να αγοράσεις ένα δικό σου φορτηγό. Με αυτόν τον τρόπο θα τα προμηθεύεις απ’ ευθείας στον επεξεργαστή”.
“Και μετά;”
“Μετά θα μπορούσες με τα χρήματα που θα βγάζεις να φτιάξεις την δικιά σου μονάδα επεξεργασίας”.
“Και μετά;” ρώτησε ο ψαράς περιμένοντας να δει που το πάει ο περίεργος ξένος.
“Μετά θα φύγεις από αυτό το μικρό χωριό και θα ζεις σε μια μεγάλη πόλη όπως το Μεξικό. Στη συνέχεια θα επεκτείνεις την επιχείρηση σου στην Νέα Υόρκη”.
“Και πόσο καιρό θα πάρει αυτό” ρώτησε ο ψαράς.
“Δεκαπέντε με είκοσι χρόνια ίσως”.
“Και μετά;”
Ο Αμερικανός γέλασε.
“Όταν έρθει εκείνη η ώρα θα πουλήσεις την εταιρία στο κοινό και θα βγάλεις εκατομμύρια!”
“Εκατομμύρια, και μετά”
“Τότε θα αποσυρθείς σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό και θα ψαρεύεις λίγο για χόμπι, θα κοιμάσαι αργά, θα παίζεις με τα παιδιά σου, θα περνάς χρόνο με τη γυναίκα σου και θα μπορείς να παίζεις όση κιθάρα θες με τους φίλους σου, πίνοντας κρασί”.
“Και τώρα τι κάνω;” σκέφτηκε ο ψαράς. “Γιατί χρειάζονται είκοσι χρόνια από τη ζωή μου για να κάνω τα ίδια που κάνω σήμερα;”
Μετά ευχαρίστησε τον ξένο και συνέχισε τη δουλειά του.
*Η παραπάνω είναι δημοφιλής, διδακτική Μεξικάνικη ιστορία.
Οι φίλοι και οι καλοί τρόποι, θα σε πάνε εκεί που το χρήμα δεν φτάνει.
Margaret Walker, Αμερικανίδα Ποιήτρια
Στη σημερινή εποχή, όπου οι επιλογές και τα υλικά αγαθά είναι απεριόριστα, η έννοια “πλούσιος άνθρωπος” είναι πολύ σχετική.
Αν ρωτήσεις έναν επαίτη ποιος είναι πλούσιος άνθρωπος για εκείνον θα σου απαντήσει “αυτός που έχει λεφτά για να αγοράσει τροφή, λεφτά να πάρει ρούχα και μια στέγη”.
Ένας άνεργος θα σου δείξει έναν εργαζόμενο. Κάποιον που έχει τα χρήματα να συντηρήσει αυτοκίνητο, να πληρώσει το ενοίκιο του και είναι ασφαλισμένος.
Ένας απλός εργαζόμενος θα σου υποδείξει το αφεντικό του που βγάζει μερικά χιλιάρικα παραπάνω., έχει πολύ καλύτερο αυτοκίνητο, έχει ίσως ένα δικό του σπίτι και χρήματα για να κάνει άνετες διακοπές.
Το αφεντικό του, ίσως να σου υποδείξει έναν εκατομμυριούχο που έχει βίλλα, ακριβά αυτοκίνητα και σκάφος.
Ο εκατομμυριούχος θα σου δείξει έναν πολυεκατομμυριούχο και ο πολυεκατομμυριούχος έναν δισεκατομμυριούχο και πάει λέγοντας.
Επίσης υπάρχουν άνθρωποι που όταν τους ρωτάς ποιον θεωρούνε πλούσιο, απαντάνε προσπερνώντας κάποιες σκάλες πλούτου. Για παράδειγμα θα μπορούσε ένας υπάλληλος να απαντήσει “πραγματικά πλούσιος είναι ο Bill Gates”.
Αν όμως ο πλούτος δεν έχει ταβάνι, ποια είναι η πραγματική έννοια της λέξης “πλούσιος άνθρωπος”;
Υπάρχει ένα νούμερο σε χρήματα που αν το έχει κάποιος, θα μπορούσε να θεωρηθεί αποδεκτό από όλους ότι είναι πλούσιος;
Φυσικά μπορούμε να συγκρίνουμε τα πλούτη και να πούμε αυτός είναι πιο πλούσιος από τον άλλον, αλλά τα νούμερα είναι πολύ σχετικά και οι απόψεις διίστανται.
Όλα τα παραπάνω μας οδηγούν στη λογική ότι η λέξη “πλούτος” ισοδυναμεί με τις προσδοκίες ενός ανθρώπου και όχι με νούμερα.
Γι’ αυτό πολλές φορές είναι σοφό αντί να προσπαθούμε να πετύχουμε το άπιαστο να χαμηλώνουμε τις προσδοκίες μας.
Κάποτε άκουσα μια ενδιαφέρουσα ιστορία για τον Διογένη τον Κυνικό…
Ο Διογένης ζούσε σε ένα πιθάρι όταν ένας άρχοντας τον λυπήθηκε και του έδωσε ένα πουγκί με χρυσά νομίσματα.
-Έχεις πολλά λεφτά άρχοντα μου; τον ρώτησε ο Διογένης.
-Έχω πολλά, πάρα πολλά, απάντησε ο άρχοντας.
-Θέλεις να τα κάνεις περισσότερα;
-Ναι, φυσικά και θέλω.
-Τότε πάρτα γιατί εσένα σου χρειάζονται περισσότερο, απάντησε εκείνος επιστρέφοντας τα.
Το παράδειγμα του Διογένη επιβεβαιώνει την θεωρία των προσδοκιών. Ποιος από τους δυο είναι πιο πλούσιος; Αυτός που θέλει να αποκτήσει περισσότερα ή εκείνος που του φτάνουν αυτά που έχει ανεξαρτήτως ποσού;
Μια άλλη ενδιαφέρουσα λογική μέτρησης πλούτου.
Μια άλλη ενδιαφέρουσα λογική μέτρησης πλούτου είναι η χρονική περίοδος αυτονομίας.
Δηλαδή πόσο είναι χρονικό διάστημα που θα μπορούσε κάποιος να ζήσει με τα εισοδήματα και τα λεφτά που έχει αποταμιευμένα τη δεδομένη στιγμή, συνεχίζοντας να ζει με την ίδια ποιότητα, αλλά σταματώντας να δουλεύει, χωρίς να έχει οικονομικές υποχρεώσεις.
Όταν κάποιος δηλαδή έχει πλήρη αυτονομία για την υπόλοιπη ζωή του θεωρητικά είναι πλούσιος. Η ανεξαρτησία και η ελευθερία που σου δίνει η οικονομική σου ελευθερία είναι ανεκτίμητες.
Είναι σαν να έχει καταφέρει να αγοράσει τον χρόνο της υπόλοιπης ζωής του και δεν εξαρτάται από καθέναν.
Μια δουλειά που δεν δίνει τίποτα άλλο εκτός από χρήματα, είναι μια φτωχή δουλειά.
Henry Ford, Αμερικανός Βιομήχανος
Επιπλέον όταν κάποιος φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο πλούτου, η ζωή του γίνεται πιο ευχάριστη και μπορεί να επιλέγει την διανομή του χρόνου του με τους δικούς του κανόνες. Για παράδειγμα αν θέλει να δουλέψει, θα επιλέξει μια δουλειά που του αρέσει πραγματικά και δεν θα δουλεύει γιατί πρέπει να επιβιώσει. Δεν θα νιώθει πως κάνει αγγαρεία αλλά θα νιώθει γεμάτος γιατί κάνει αυτό που πραγματικά θέλει και το κάνει σαν να είναι το χόμπι του.
Οι στατιστικές λένε πως όταν οι άνθρωποι κάνουν μια δουλειά που αγαπάνε έχουν περισσότερη όρεξη και καλύτερα αποτελέσματα.
Οι προσδοκίες των Millennials
Ένα θλιβερό στοιχείο της σύγχρονης κοινωνίας του δυτικού κόσμου είναι πως ένας στους δύο Millennials θέλει να γίνει εκατομμυριούχος. Είναι προφανές πως η εξαργύρωση της επιτυχίας σε χρήμα είναι αυτονόητη για όλα τα νέα παιδιά και το χρήμα είναι το πιο σημαντικό συστατικό της ζωής τους.
Το American Dream, η Silicon Valley, το Think Big και όλο το consept της δυτικής νοοτροπίας οδηγεί σε έναν μονόδρομο για τους νέους που λέγεται “το χρήμα φέρνει την ευτυχία”.
Υπάρχουν δυο ειδών φτωχοί. Αυτοί που είναι φτωχοί μαζί με άλλους και οι φτωχοί που είναι μόνοι τους. Οι πρώτοι είναι πραγματικά φτωχοί ενώ οι δεύτεροι είναι πλούσιοι, αλλά άτυχοι.
Jean-Paul Sartre, Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης
Τα νούμερα φυσικά δεν βγαίνουν, και τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά καταλήγουν να θυσιάζουν τον χρόνο τους και τις σχέσεις τους στο βωμό των άπιαστων ονείρων. Γίνονται μοναχικοί και καταθλιπτικοί άνθρωποι, κολλημένοι σε ένα ψεύτικο κοινωνικό matrix που τους υπόσχεται φρούδες ελπίδες.
Ένα σύστημα που κάνει τους νέους να φοβούνται την φτώχεια περισσότερο και από τον θάνατο.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά για να τα βλέπουμε πολύπλοκα.
Ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο είναι εκείνος που δεν χρειάζεται περισσότερα. Και αυτό είναι ένα πολύ συγκεκριμένο επίπεδο πλούτου. Είναι το μέγιστο επίπεδο πλούτου και τα νούμερα δεν έχουν σημασία. Μπορείς να γίνεις κι εσύ, κι εγώ και πολλοί άλλοι.
Γιάννης Μπακιρτζίδης
